Η σοβιετία και το πινέλο.

Η διάθεση για σκέψη, και η πολιτική στάση- τοποθέτηση- βούληση, είναι πράγματα που έχουν να κάνουν με την παιδεία ή με το dna; είναι επίκτητα ή την βάψαμε;

Στοιχεία λένε πως πολλοί συμπολίτες μας ζουν κάτω απ΄ το όριο φτώχειας. Στοιχεία  λένε πως ένας στους τρεις δεν έχει καθόλου δουλειά.

Άλλα στοιχεία πάλι λένε πως απ τα υπόλοιπα 2/3 οι μισοί διατηρούν την υφιστάμενη εργασία τους μόνο για να νοιώθουν ενεργοί .

Άλλοι διαμαρτύρονται και άλλοι, λίγοι ευτυχώς,  αυτοκτονούν.

Μερικοί απαντούν…

" Έτσι γίνεται στις κρίσεις! Οι παραγωγικοί μένουν στις θέσεις τους, οι άχρηστοι  απολύονται γιατί δεν μπορεί  ν' υπάρχει  «σοβιετία» εσαεί! "

Αυτός είναι ο τρέχων όρος που χρησιμοποιούν «σοβιετία».

Μαζί με το «εσαεί »  με κάνουν  να σκέφτομαι πως είχε δίκιο ο Σεφέρης όταν δήλωνε παίρνοντας το πρώτο Ελληνικό νόμπελ:  

" Η Σουηδική Ακαδημία έκρινε πως η προσπάθειά μου σε μια γλώσσα περιλάλητη επί αιώνες, αλλά στην παρούσα μορφή της περιορισμένη, άξιζε αυτή την υψηλή διάκριση.  Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα. "

Η  "σοβιετία" ήταν ένα  ένα σύστημα που πήρε τους  μουζίκους απο εκεί που τους βρήκε....

από  μια κοινωνική συνθήκη δηλαδή που ...

η υποχρέωση αναγκαστικής εργασίας και η έλλειψη ελευθερίας ήταν τόσο μεγάλη, που δύσκολα την διέκρινες από την πραγματική δουλεία….

(αγγελία από εφημερίδα του 1848)

"Πωλούνται τρεις αμαξάδες καλά εκπαιδευμένοι και πολύ εμφανίσιμοι,  δύο κορίτσια 15 και 18 ετών εκπαιδευμένα σε διάφορες  χειρωνακτικές εργασίες.

Από το ίδιο σπίτι πωλούνται δύο κομμωτές, όπως επίσης πιάνα και   εκκλησιαστικά όργανα."

…..αλλά  δεν κατάφερε να τους κάνει Ρότσιλντ.

(κατάφερε βέβαια και  ευτυχώς που το θυμήθηκα, να καίει βιβλία σαν τον Χιτλερ 

κάνοντας την Σιβηρία ανταγωνιστή του Αουσβιτς.)

Η  "σοβιετία" για τον σύγχρονο  ιστορικό  ήταν ένα σύστημα που δοκιμάστηκε και απέτυχε.

Για μερικούς από εμάς όμως  είναι  κάτι περισσότερο  από γλωσσικό επίτευγμα που στέκεται επάξια δίπλα από  «τα μπιλοζίρια» που φέρανε το σνόου που χάλασε τα «ρούφια»" του θείου απ΄ το Σικάγο.

Κρύβει  μέσα της την μέθοδο που χρησιμοποιεί το εκΠληκτικό   γένος μας για να κρύψει τις ατέλειες που φέρουμε εκ κατασκευής . 

Η «σοβιετία» για μας είναι " η κολυμβήθρα του Σιλωάμ" εξαγνίζει τις αμαρτίες.... διατηρεί τις ατέλειες....πολώνει.... ξεκουράζει ....

και κυρίως δεν  αλλοιώνει τον υπέροχο χαρακτήρα  μας.

Παραλληλίζοντας το  όποιο πρόβλημα με την «σοβιετία» μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε όπως πριν και σαν πολίτες και σαν ψηφοφόροι

μπορούμε να βλέπουμε στην τηλεόραση την εκπομπή  του Θέμου με την Βαλίτσα ενώ ζαχαρώνουμε την καπατσοσύνη του και  αγοράζουμε την εφημερίδα του.

Γιατί να ονομάσουμε τα αίτια της κρίσης μας «μίζα, παραθυράκι, πηθικισμό κ ρουσφετολαγνία»  όταν το απόμακρο «σοβιετία» μας απαλλάσσει; από αυτοκριτική 40 χρόνων;

Γιατί να μην προτιμήσουμε την χρησύ αυγί και τους μπράβωυς της για να λύσουν το πρόβλημα με τους παράνομους  μετανάστες και την κρίση;

Απ΄το να ταλαιπωρηθούμε   βάζοντας στο σκαμνί τους πολιτικούς των παράνομων - αχρείαστων προσλήψεων, των μιζών και της υπογραφής του Δουβλίνο 2  είναι χίλιες φορές ευκολότερο.

Εμείς είμαστε νεοφιλελευθεροι χωρίς να έχουμε υπάρξει φιλελευθεροι
 (ελλείψη αστικής τάξης ήταν ακατόρθωτο)
 ακριβώς όπως φέραμε στο θέατρο το Πρωτεσταντικό Μεταμοντέρνο χωρίς να γνωρίσουμε τον Μοντερνισμό.

Ακριβώς όπως θα θελα να εχώ φύγει απ αυτή τη χώρα νωρίς
......και τώρα το φυσάω και δεν κρυώνει.....